οἱ ἐκλεκτοί, ἕνας ἕνας,
μυριάκις μύριοι, οἱ σπάνιοι - σὰν τὸ φλουρί
χλωμός, θὰ πῶ, τὸ πρόσωπό του σὰν τὴ ζαφορά
σπάζουνε πέτρες πάλι, ὁ λόγος τους, τῶν ἀνεπιθύμητων
ποῦ εἶναι ἡ Κοζάνη, ὁ Λαγκαδάς
οἱ Εὔζωνοι οἱ Βούλγαροι ὁ ἐσωτερικὸς ποῦ
ὁ κόκκινος ἐχθρός -
ἐλᾶτε οἱ κρόκοι, ἀνθίστε μου, φωτίστε
οἱ ἀκριβοί, οἱ πολύτιμοι, νὰ σᾶς χαρῶ
- ὁ ἴκτερος
τότε μᾶς βρῆκε - πιάνει
ἀπὸ χάλκινο τὸ δέρμα ἕως χρυσὸ κἂν μαῦρο - θέλει ὁ,τι θές
ὅ,τι ἀγαπᾶς. Ὅτου στενεύει ὁ "Ελλήσποντος
μὲ ὅπου στενεύει ὁ ὠκεανὸς δὲν εἶναι ὅμοια τύχη
τὸ θηλυκὸ ὅμοια μὲ τὸ ἀρσενικὸ δὲν εἶναι
δύο λογιῶν τήνε μετροῦν τὴ γῆ οἱ γεωγράφοι
δύο λογιῶν, γραμμένο ἐδῶ κι ἐδῶ
τὸ μῆκος καὶ τὸ πλάτος, δύο, θὰ πῶ, μέσα μας γράφει
σκάβει ὁ ἐχθρὸς πάλι χιονίζει
από τη συλλογή "Φάος-Σελήνη-Φέγγαρος"
εκδόσεις Μελάνι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου