12.12.16

RAINER MARIA RILKE, από τη Δεύτερη Ελεγεία του Ντουίνο


(...)
Εραστές που χορταίνετε ο ένας τον άλλον, εσάς θα ρωτήσω να μάθω
για μας. Αδράχνετε ο ένας τον άλλον, μα έχετε απόδειξη; Δείτε,
συμβαίνει καμιά φορά το ένα μου χέρι να νιώσει το άλλο ή
κουρασμένο να γείρει εντός τους το πρόσωπο. Αυτό μου δίνει λιγάκι
συναίσθηση. Μα ποιος θα τολμούσε σ'  αυτό ν'  αρκεστεί
για να υπάρξει; Όμως εσάς, που στου άλλου τη μέθη βλασταίνετε
ώσπου αποκαμωμένος σας εκλιπαρεί: όχι άλλο  -· που σαν τις καλές τις
χρονιές για τον τρύγο, καρπός ολοένα πιο πλούσιος ο ένας στο άλλου
τα χέρια βαραίνει· που σβήνετε, κάποτε, μόνο καθώς σας καταλύει
ο άλλος κερδίζοντας: εσάς θα ρωτήσω να μάθω για μας. Ξέρω,
αγγίζεστε τόσο μακάρια γιατί της αγάπης το χάδι κρατεί,
γιατί δεν χάνεται ο τόπος που εσείς, τρυφεροί, τον σκεπάζετε·
γιατί διαισθάνεστε εκεί την απόλυτη διάρκεια. Έτσι, σχεδόν με
τ'  αγκάλιασμα, υπόσχεστε ο ένας στον άλλον την αιωνιότητα.
Μόλις ωστόσο περάσει των πρώτων βλεμμάτων το σάστισμα, ο καημός
στο παράθυρο, η βόλτα η πρώτη στον κήπο μαζί, μια φορά: εραστές,
είστε κατόπιν το ίδιο σαν πρώτα: Όταν σηκώνετε ο ένας τον άλλον
ως τα χείλη κι αρχίζετε -: πιοτό στο πιοτό: ω πώς ο πότης
παράξενα τότε αποσπάται απ'  την πράξη της πόσης.

Δεν σας εξέπληξε, στις αττικές επιτύμβιες στήλες πόσο φαντάζει

προσεχτική η ανθρώπινη χειρονομία; Έρωτας και χωρισμός,
τόσο ελαφρείς, σάμπως φτιαγμένοι από άλλο υλικό από ό,τι
εμείς. Θυμηθείτε τα χέρια, πώς ησυχάζουν αβίαστα, μόλο που
σφύζει η δύναμη μες στον κορμό. Εκείνοι οι συγκρατημένοι το γνώριζαν:
ως εκεί φτάνουμε, τούτο μας δόθηκε, έτσι ν'  αγγίζουμε
ο ένας τον άλλο· από ψηλά οι θεοί μας πιέζουν,
πιο δυνατοί. Όμως αυτό είναι υπόθεση των θεών.

Μακάρι κι εμείς ένα κομμάτι γης να βρίσκαμε ανθρώπινο,

ένα μικρό καθαρό, διατηρημένο, μια δική μας σπιθαμή
χώμα καρποφόρο ανάμεσα στον ποταμό και στον βράχο.
Γιατί η καρδιά μας η ίδια, όπως κι εκείνους, μας ξεπερνά.
Και πια δεν μπορούμε να τη ζήσουμε σε απεικονίσεις που
την απαλύνουν, ούτε σε σώματα θεϊκά , όπου το μέγεθος τη μετριάζει.
από τις Ελεγείες του Ντουίνο
μετάφραση Μαρία Τόπαλη
εκδόσεις Πατάκη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...