...βιοτεχνία φωτός η ψυχή
το διαρκώς επερχόμενο να απεικονίζει
με όλες τις φωτοσκιάσεις που έχει η χαρά και η λύπη
βιοτεχνία φωτός μάλλον κι η ζωή
το διαρκώς καταλυόμενο να κατεργάζεται
στις πιο άγριες μορφές του
Αναπνοή
Κι έρχεται αυτός ο Φλεβάρης πάλι
να κάψει τις μυγδαλιές
και να ριγήσει τους πνεύμονες με χρώμα
Παύση
Δεν μαραζώνω ουρανέ
Εξίσταμαι και κλαίω
μέσα στο όριο των λέξεων
γιατί ποτέ δεν θα μπορέσουν να αρθρώσουν τη λέξη "φως"
τοσο καθολικά
όπως μια ανθισμένη
μιμόζα
Γεωργία Δεληγιαννοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου