Η εποχή πάλι κουρτίνα μεταξωτή
Πίσω της ένας θυμωμένος Μάρτιος
Το χνώτο του αρνιού
Το πάλεμα του μοσχαριού
(το σφαχτό μου το πονεμένο)
-δεν υπάρχει θυσία χωρίς αίμα
κι όποιος λέει το αντίθετο πλανάται-
Παραμυθία;
Όχι
Η εποχή πάντα δαντέλα σάβανο στον αιματηρό βωμό
Χτες
στο προσκεφάλι είχα ένα έαρ ανεστραμμένο
και πολλά δάκρυα
Από αυτά που αφήνουν αύλακες στο χώμα
και δένουν τα βουνά με δεσμούς οροσειράς
Σήμερα
ένα κορμί που γυμνώθηκε από το χιόνι
δικό μου κορμί
-πρόσφυγας σε αναμάρτητα ύψη-
επάνω στο λεπίδι της πρωίας σηκώθηκε και περπάτησε
κι έχει μέσα του τόσο λαό να πονέσει
αμίλητη δικαιοσύνη να μιλήσει
και σκοτεινούς βόμβους να γίνουν μέλι
Αυτό ας το πούμε Άνοιξη
-ποιητική αδεία-
Τα άλλα τα αλάλητα που οι λέξεις δεν χωράνε
ας τα μαρτυρήσει ο Μάρτης
ΓΓεωργία Δεληγιαννοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου